bardzo musiał się śpieszyć. Prawdziwy triumf ducha nad materią. <br><br>A ja potrafię tylko rozpamiętywać swoje nieszczęścia. On nie myślał o sobie. Dlatego mógł tyle zrobić. Dławi mnie płacz, gdy o tym myślę. Żył wbrew cierpieniu, wbrew śmierci. <br>Czy to naprawdę ma znaczenie? <br>Tak, dla innych. I to, co napisał. I legenda, jaką zostawił po sobie. Ta smuga światła. <br>Ale dla niego nie ma to żadnego znaczenia. Żadnego. Został tylko dla nas. Dla innych. <br>A czy to ważne być - dla siebie? Nawet, jeśli żyję, a nikt mnie nie odbiera, nikt ze mnie nie czerpie, nikomu nic nie daję - to tak, jakby mnie