O pospolitych wolnych można jednak mówić tylko tam, gdzie istniał społeczno-prawny podział na arystokrację i pospólstwo. Grahn-Hoek zwróciła uwagę na nieobecność takiego podziału u Franków w VI-VII w.56. Byli tam oczywiście możni, ale nie stanowili wyodrębnionej prawnie, zamkniętej grupy. Podstawowym probierzem kondycji prawnej człowieka była w leges barbarorum wysokość wergeldu. Zarówno w Prawie salickim, jak i w Prawie ripuarskim wszystkim wolnym Frankom przysługiwał jednakowy wergeld: 200 solidów. Osoby pełniące funkcje publiczne chronione były potrójnym wergeldem, ale nie dotyczyło to ich dzieci, ani ich samych, gdy opuścili urząd lub królewską drużynę. Podwyższona ochrona wiązała się z funkcją, a