obowiązywały jednak zbyt długo: ostatni sejm Królestwa Polskiego na ostatniej sesji w 1830 roku uchwalił bardzo represyjne prawo o włóczęgach i żebrakach, mające głównie na celu zapewnienie przedsiębiorcom taniej siły roboczej. W późniejszych latach, gdy ktoś nie umiał wskazać lub odmawiał wskazania &lt;q&gt;"swego stanu i powołania"&lt;/&gt; oraz nie miał &lt;q&gt;"dowodu legitymacyjnego"&lt;/&gt; - co było bardzo częste wśród żebraków - wędrował na 4 lata do poprawczych rot aresztanckich, a następnie był osiedlany na Syberii. Tak stanowił art. 646 kodeksu kar głównych i poprawczych obowiązujący od 1848 roku.<br>W XIX-wiecznej prasie widziano przeważnie w żebrakach oszustów żerujących na miłosierdziu bliźnich. Owszem, bywali i tacy