zastosowania czyjejś koncepcji w celu usprawnienia własnej praktyki psychologicznej bez dobrej znajomości metodologii. Metodologia dostarcza bowiem psychologowi ostrych kryteriów umożliwiających oddzielenie ziaren od plew. <br><br>Kontekst (c). Tak, jak od psychologa-praktyka oczekuje się, że rozwiązując trudny problem zawodowy (z zakresu diagnostyki czy terapii) zwróci się o pomoc do specjalisty, który legitymuje się bogatszym od niego doświadczeniem zawodowym oraz gruntowniejszą wiedzą teoretyczną, tak od psychologa-badacza (zwłaszcza dopiero stawiającego pierwsze samodzielne kroki badawcze) oczekuje się, iż będzie zwracał się on o pomoc do specjalisty - metodologa, psychometry czy statystyka. Nie przynosi mu ujmy to, że czegoś nie wie. Gwałtowny rozwój metodologii badań empirycznych (także