przedsiębiorstwa, wzmocnienia jego pozycji rynkowej, wykreowania nowego produktu, usługi albo opanowania nowego segmentu rynku".<br><br>W ocenie NIK zarząd komisaryczny wprowadzano za późno, gdy straty były tak duże, że znikała szansa naprawy i właściwie należało już przystępować do likwidacji albo składać wniosek o upadłość. Zarządcy byli wybierani arbitralnie. Czasem w roli lekarzy obsadzano dawnych dyrektorów, którzy nie umieli zaradzić chorobie. Programy naprawcze były kiepskie, bez wskazania realnych źródeł finansowania. Część zarządców przestawała co prawda chronić partykularne interesy załogi, ale coraz bardziej dbała o własne.<br>Dopóki jednak firma nie przynosi finansowych strat, organ założycielski ma w zasadzie związane ręce. Dopiero gdy upadłość zagląda