żółci szkła. To znowu wrażenie, jak u Dufy'ego, podstawowej kompozycji plamą, na której potem rysunek został nałożony, by opowiedzieć nam treść.<br><br>*<br><br> Wrażenia przeżycia swego długiego, bolesnego i radosnego życia Dufy nam opowiedział z siłą i blaskiem takim, że, wspominając witraże, zdają się nam malowane na szkle prześwietlonym słońcem.<br>Czy wolno lekceważyć taką lekkość?<br><br>[grudzień 1953]&lt;/&gt;<br><br><br><br><br><br>&lt;div sex="m" year="1954"&gt;&lt;tit&gt;"Rzeczy nieżywe i bez ruchu"&lt;/&gt;<br><br>Ten kto maluje zwierzęta żyjące jest bardziej godny szacunku niż ten, który przedstawia rzeczy nieżywe i bez ruchu. (Królewska Akademia Francuska ustami Félibiena w 1667 roku)<br><br> W 1939 roku, parę miesięcy zaledwie przed wrześniem, Michał Walicki, młody historyk sztuki, któremu już