Cokolwiek bym powiedział, jakkolwiek szydził, jestem w domu. To jest moje właściwe Stairway To Heaven. Drabina wsparta o krytą strzechą chałupę dziadka ma nierówne szczeble wyślizgane od dłoni wspinających się po niej tyle razy stryjków i stryjenek. Odcień tego drewna, wielokroć moczonego przez deszcze, a potem wygrzewającego się na słońcu, lekko szarawy, łączy się w moich wspomnieniach z sierścią podwórzowego burego kocura.<br>A chłopi zawodzą:<br>Przy drabinie stoi krzyż, <br>babiny włączają się: <br>Przy drabinie stoi krzyż,<br>Każdy z nas go musi nieść. <br>I tu mnie dopada. I tu mnie prześladuje! Chłopi walą mnie tą swoją teologiją jak łopatą w łeb. Myślałeś