i osadzenia ich w twierdzy brzeskiej, dla ojca było to szokiem chyba dużo cięższym, niż dla Tadzia, który jednak przez kurtuazję dla ojca starał się zachować pozory równie wstrząśniętego. I o ile ojciec pozostał przy swej opcji sanacyjnej jedynie dlatego, że nie widział dla siebie politycznej alternatywy (żadne lewicowe, czy lewicujące partie nie wchodziły dla niego w grę, a endeków nie znosił tak samo, jak Marszałek), to Tadzio pozostał dalej w głębi serca zagorzałym piłsudczykiem. <br> Z moich kolegów z internatu zapamiętałem jednego tylko, i to w związku z torcikowym incydentem. Otóż, jako syn "słodkiej" firmy, zaopatrzony zostałem przez ojca dość hojnie