jest zresztą zasadą uniwersalną: obok brutalizowania tego, co zbyt łagodne, może też polegać na &lt;orig&gt;udostojnianiu&lt;/&gt; tego, co zbyt przyziemne (jeśli na przykład zechcemy spróbować swoich sił w rymowaniu, konieczność znalezienia rymu może nas zmusić do naszpikowania całkiem współcześnie i potocznie brzmiącego w oryginale wiersza Randalla Jarrella eleganckimi archaizmami typu "twoje lica" albo "twe &lt;orig&gt;morderce&lt;/&gt;"); obok intensyfikowania tego, co zbyt ostrożne, może polegać na &lt;orig&gt;ufrywolnianiu&lt;/&gt; tego, co zbyt poważne.<br>Na ostatniej zasadzie możemy np. wywodzącą się z religijnego repertuaru stylistycznego propozycję Gregory'ego Corso ((...))("Odpuść (mi) to wszystko") przełożyć jako "Przestańmy się szczypać, stary".<br>Albo pierwszą linijkę wiersza Theodora Roethkego "Dziecko na dachu