sprawy, ten sam entuzjazm, z jakim witano w osamotnionej Anglii lądujących polskich żołnierzy po upadku Francji.<br>W praktyce byłoby to pociągnięcie symboliczne, miałoby jednak z całą pewnością olbrzymi oddźwięk i stanowiłoby przełom w naszej polityce, która wyczerpuje się w protestach, w negacji i w łzawych przemówieniach pustych w treści i lichych w formie.<br>Generał Anders mógł wyrwać nas z owego grobu politycznego, w którym spoczywamy od 1945 r. i wykrzesać zainteresowanie, którego nigdy nie było nam bardziej potrzeba niż obecnie. Nie waham się twierdzić, że takim apelem mógł Generał z dnia na dzień stać się jedną z najpopularniejszych postaci w Ameryce