Typ tekstu: Książka
Autor: Drewnowski Tadeusz
Tytuł: Próba scalenia
Rok: 1997
Autor: Drewnowski Tadeusz
Tytuł: Próba scalenia
Rok: 1997
końcu PRL:
Burzliwe oklaski, długo nie milknące przeradzające się w owację. Finis Poloniae.
W pogodnej atmosferze Rozmów polskich latem 1983, toczących się w pensjonacie nad Wigrami, nie wyklucza się możliwości eksterminacji, która tak konkretyzuje się w strofie tegoż autora:
Pojedziemy w bydlęcych wagonach Matko Rosjo bądź pozdrowiona
Ale nie te licytacje, traktowane umownie, lecz inny ton brał wówczas górę. W literaturze faktu doszedł on do głosu w najdojrzalszym spośród wielu ujawniających się obecnie krajowych tekstów łagrowych, w pamiętniku Wiktorii Kraśniewskiej (właśc. Barbary Skargi) Po wyzwoleniu (1944-1956), Paryż 1985. Robi on tak wstrząsające wrażenie nie tylko przez przeżycia młodej wówczas kobiety
Burzliwe oklaski, długo nie milknące przeradzające się w owację. Finis Poloniae.
W pogodnej atmosferze Rozmów polskich latem 1983, toczących się w pensjonacie nad Wigrami, nie wyklucza się możliwości eksterminacji, która tak konkretyzuje się w strofie tegoż autora:
Pojedziemy w bydlęcych wagonach Matko Rosjo bądź pozdrowiona
Ale nie te licytacje, traktowane umownie, lecz inny ton brał wówczas górę. W literaturze faktu doszedł on do głosu w najdojrzalszym spośród wielu ujawniających się obecnie krajowych tekstów łagrowych, w pamiętniku Wiktorii Kraśniewskiej (właśc. Barbary Skargi) Po wyzwoleniu (1944-1956), Paryż 1985. Robi on tak wstrząsające wrażenie nie tylko przez przeżycia młodej wówczas kobiety
końcu PRL: <br><q>Burzliwe oklaski, długo nie milknące przeradzające się w owację. <foreign lang="lat">Finis Poloniae</></>.<br><br>W pogodnej atmosferze Rozmów polskich latem 1983, toczących się w pensjonacie nad Wigrami, nie wyklucza się możliwości eksterminacji, która tak konkretyzuje się w strofie tegoż autora:<br><br><q>Pojedziemy w bydlęcych wagonach Matko Rosjo bądź pozdrowiona</><br><br>Ale nie te licytacje, traktowane umownie, lecz inny ton brał wówczas górę. W literaturze faktu doszedł on do głosu w najdojrzalszym spośród wielu ujawniających się obecnie krajowych tekstów łagrowych, w pamiętniku Wiktorii Kraśniewskiej (właśc. Barbary Skargi) Po wyzwoleniu (1944-1956), Paryż 1985. Robi on tak wstrząsające wrażenie nie tylko przez przeżycia młodej wówczas kobiety
