że tym było najtrudniej, przecież długie włosy kojarzą się z wolnością a wojsko jest przecież jej zaprzeczeniem. <br>Stojąc w kilkuosobowych grupach przed stołówką rozmawialiśmy o tym, że półtora roku to szmat czasu, że tak naprawdę to przecież cała wieczność. Wszyscy jak jeden mąż twierdzili, że wojsko to przerwa w życiorysie , licytowali się między sobą ile to tracą idąc do armii i że w ogóle wojsko powinno być zawodowe. Od czasu od czasu trafił się jakiś "dobrze poinformowany", który twierdził, że będzie wyrównanie roczników i może wyjdziemy z wojska wcześniej. Wszyscy ochoczo takiej teorii przytakiwali ale nikt w nią nie wierzył. <br>Około