wychodzą z przeciwnych mechanizmów: rozpadu i syntezy, zdążają w tym samym kierunku - tworzenia jąder-produktów o pośrednich masach, odznaczających się największymi energiami wiązania.<br> Wystarczy popatrzeć na wykres energii wiązania na jeden nukleon (rys. 1.2), aby uchwycić identyczną dla obu procesów istotę tego efektu. Krzywa energii wiązania nukleonów jako funkcji liczby masowej jąder przechodzi przez maksimum dla jąder o średnich masach. Maksimum to dla najtrwalszego znanego jądra 56 ((...)) wynosi 8,79MeV. Zarówno więc przemiany, które dążą w stronę maksimum wychodząc z obszaru lekkich jąder, jak i te wychodzące z obszaru ciężkich jąder, tworzą jądra-produkty silniej związane, w związku z czym