drugiej strony fascynowała go ekonomiczna skuteczność Brytyjczyków, z którą nad Sekwaną zawsze było trochę na bakier. Dlatego jako premier opowiadał się w latach 70. za modelem politycznym "Labour po francusku", a w latach 80. za "thatcheryzmem po francusku". <br><br>Te wszystkie fascynacje i przedsięwzięcia nie składają się jednak na żadną spójną linię polityczną przywódcy partii neogaullistowskiej, którą stworzył jako maszynerię mającą go wynieść na szczyty władzy. Bo prawda jest taka, że Chirac poglądy zmienia jak rękawiczki. Wiele pięknych idei wygłaszanych przez niego w kwiecistych przemówieniach pozostaje tam na zawsze. <br><br>Dziś wokół prezydenta jest pustka. Sygnowany na następcę zawsze wierny Alain Juppé poświęcił