się tu jednak zajmował tymi terminami czy krytycznymi metaforami Łukasiewicza, które są dla niego najbardziej charakterystyczne - tymi, które dotyczą pewnych pól tematycznych czy dziejów określonego tematu w literaturze współczesnej (inne równie ważkie przykłady to kompleks tematyczno-problemowy symbolizowany przez postać Zagłoby, albo związany silnie z perspektywą "szmaciarską" temat "ciała" w liryce). Powiem parę słów o nazwie mniej znanej i różnej od powyższych przykładów pod co najmniej trzema względami: jest to mianowicie, po pierwsze, termin raczej genologiczny niż tematologiczny; po drugie, nie tyle oryginalny wynalazek co twórcze zapożyczenie; i po trzecie, termin ten udostępniony został polskiej krytyce literackiej, co szczególnie ciekawe, nie