aż do wstrętu patrzących twarzami, podobniejszymi do opętanych szatanem, jak do natchnionych Bogiem"&lt;/&gt;.<br> Choć jednak animozje i awersje ideowo-artystyczne Koźmiana pozostawały ciągle te same, ostatni okres jego życia, w latach 1832-1856, przyniósł daleko idące zmiany, zarówno w sytuacji osobistej poety, jak też w twórczości literackiej. Po upadku powstania listopadowego i wkroczeniu wojsk rosyjskich do Warszawy autor Ziemiaństwa wyjechał do dziedzicznych Piotrowic i osiadł w nich na stałe. Było to rozstanie z karierą polityczną podyktowane koniecznością, ale też będące w jakimś stopniu rezultatem wewnętrznego wyboru. Sytuacja Koźmiana była bowiem dość trudna i skomplikowana. Jako członek senatu Królestwa, który podpisał &#150