językiem tzw. ogólnym, lecz daleko odbiegającym od polszczyzny starointeligenckiej. Nie ma bardziej dobitnego dowodu na upadek dawnej inteligencji aniżeli fakt, że przestaje być ona dysponentem języka ogólnonarodowego. Jego mocodawcą przestaje być zdegradowana warstwa społeczna, stają się nim w niespotykanym przedtem stopniu i zasięgu masowe środki przekazu oraz anonimowe siły. Dzisiejszy literat i nauczyciel znacznie mniej decydują o charakterze języka niż popularny polityk, sprawozdawca sportowy, tekściarz-piosenkarz czy spiker. Tworzy go anonimowa gwara miejska. Masowość tego języka wzbogaciła go i nasyciła współczesnością, lecz równocześnie nie mogła nie spowodować znacznego obniżenia jego poziomu i ambicji, zminimalizowania jego poprawności i kultury. Rozziew między dawną