licznymi osobnymi ząbkami o nie zlanych podstawach. Z oczywistych powodów najczęściej zachowują się w stanie kopalnym te, które miały ząbki skórne zlane w duże tarcze (Heterostraci).<br>Największe znaczenie w stratygrafii niemorskich osadów wczesnego dewonu miały pancerne torpedokształtne Pteraspididae (ryc. 9.16), zaś w środkowym i późnym dewonie płaskie, wtórnie tracące lity pancerz Psammosteidae, które dotrwały niemal do końca dewonu.<br>Udoskonalenia podwodnego "szybowania" o dalekosiężnych konsekwencjach dokonała ewolucja w linii rozwojowej Osteostraci zapoczątkowanej w początkach syluru.<br>Powstały płetwy piersiowe. Ruchliwość bocznych płatów tułowia umożliwiła im kontrolowanie kąta natarcia powierzchni nośnej. Zwolniło to ogon z tej roli i płetwa ogonowa rozbudowała nie górny