mijały ich auta i motocykle. Kiedy zbliżyli się do rynku, dziennikarz przystanął, wzniósł palec jak do przysięgi. <br>- Tu się z panem pożegnam... słyszy pan? Petardy! To chłopcy wracają znad rzeki. Utopili starą babę w żywej wodzie. Innymi słowy... wszystko, co zdrowe i młode, może już bez strachu róść! - Uśmiechnął się łobuzersko. - Niech pan docent nie myśli, że ja to sam wymyśliłem. Ja te mądrości wyczytałem wczoraj w almanachu... do mego jutrzejszego reportażu... A teraz, panie Tuszy, na piwko wiosenne. <br>- Uścisnęli sobie rękę. <br>Hans jeszcze spojrzał na kurtkę popielatą Polaka, który oddalał się w stronę Gasthauzu. "Zajdę wpierw na plebanię". A tu