Awaru rozległ się stłumiony, chrapliwy śmiech <br>Wanyangeri. Ruszyli, a w ciszy brzmiał jeszcze oddalający <br>się głos mężczyzny.<br><br> 7<br><br>Kraj przepływał niewidzialny wzdłuż szlaku, którym <br>sunęli Awaru i Wanyangeri. Tylko po gwiazdach można <br>było poznać mijanie czasu. Ciemność pełna była <br>plusku i chrobotów drewna trącego o kamień. Awaru <br>leżał w płaskiej łódce, zwiesił dłoń <br>za jej brzeg i palce zanurzył w chłodnym prądzie. <br>Tuż przed Awaru płynął Wanyangeri, przed nimi zaś <br>i z tyłu ciągnął się nieskończony sznur <br>owych łódek załadowanych nie wiadomo gdzie i nie wiadomo <br>dokąd płynących kamiennym korytem, podobnym do zbadanego <br>przez Awaru poprzedniej nocy.<br><br>Zwierzę należące do Wanyangeri