znajduje się w temperaturze punktu topnienia (rys. 5.6) ze względu na perkolację wód roztopowych latem. Stwierdzono jednakże, iż w przypadku lodowców uchodzących do morza (ale i niektórych lądowych) warstwa lodu zimnego cienieje w stronę czoła (rys. 5.13), a jego temperatura podnosi się (Jania i in., 1996). Badania innych lodowców, np. Kongsvegen (Bjornsson i in., 1996) wskazują, że jest to szersza prawidłowość dla Spitsbergenu.<br> Rolę termiczną przesiąkającej wody ogranicza jej ilość i przepuszczalność lodowca. Efektywność dopływu energii na tej drodze jest różna dla różnych stref glacjalnych. F. Muller (1976) na podstawie badań reżimu termicznego lodowca White (Wyspa Axela Heiberga, Kanada