w których występuje dostatek wód roztopowych zimowe wychłodzenie zupełnie zanika do końca sezonu letniego i górne warstwy śniegu i firnu osiągają temperaturę bliską punktowi topnienia. W rejonach, gdzie akumulacja jest stosunkowo duża okrycie tej strefy śnieżną „kołdrą” skutecznie osłabia zimowe wychłodzenie (przewodnictwo cieplne śniegu jest znacznie mniejsze niż lodu i zależy od jego gęstości por. rozdz. 3.5). W takich warunkach może istnieć lodowiec mający w całej masie strefy akumulacji (z wyjątkiem warstwy przypowierzchniowej zimą) lód w temperaturze punktu topnienia, mimo że średnie roczne temperatury powietrza są wyraźnie ujemne (tab. 5.2). W strefie niższej – lodu nałożonego, zamarzanie