epoki kamienia łupanego. W okresie powojennym pojawiły się również antyutopie totalitaryzmu, upostaciowanego w poststalinowskim "realnym socjalizmie", zaszyfrowane - jak w &lt;name type="tit"&gt;Bramach raju&lt;/&gt; J. Andrzejewskiego - lub jawne (groteska &lt;name type="tit"&gt;Małej Apokalipsy&lt;/&gt; T. Konwickiego).<br>Elementy utopijne i antyutopijne znajdziemy w wielu utworach spod znaku &lt;name type="tit"&gt;science fiction&lt;/&gt;. Już &lt;name type="tit"&gt;Schron na Placu Zamkowym&lt;/&gt; (1947) A. Ziemięckiego lokalizował akcję w Warszawie w 1980 roku - wielkiej metropolii, pławiącej się w dobrobycie &lt;page nr=60&gt; cywilizacji przemysłowej. Ludzie ery atomowej (1948) R. Gajdy, z akcją rozgrywającą się w drugiej połowie XXI wieku, są również pełne zachwytu dla techniki i wynalazków, choć autor sygnalizuje napięcia grożące katastrofą. Po 1956 roku do literatury wraca jednak