literackie i czytali swe utwory na spotkaniach w mieszkaniach prywatnych. O obydwu mówiło się, że są bardzo zdolni i zrobią karierę. Chodziło tylko o to, który z nich wcześniej zadebiutuje i olśni czytelników swym talentem. Ewa Otwinowska opowiadała mi, że kiedy po czterech dniach wędrówki z Warszawy różnego rodzaju środkami lokomocji dotarli w marcu do Krakowa wraz z Brandysami, przemęczeni, przemarznięci, głodni, Kazio wybiegł zaraz na miasto szukać po słupach ogłoszeniowych i kioskach afisza z nazwiskiem Dygata. I znalazł jakieś powiadomienie o spotkaniu autorskim, a w nim nazwisko rywala. Był zdruzgotany. Staś triumfował. Miał już wydeptane ścieżki w krakowskim środowisku.<br>Przyjaźń