strony peronu zatrzymał się pociąg do Warszawy. Trudno uwierzyć, ale nagle złapałem torbę, wyskoczyłem na peron i wsiadłem do pociągu warszawskiego. Stanąłem w drzwiach i patrzyłem na pociąg łódzki. Minęło kilkanaście sekund. Na peronie pojawił się dyżurny ruchu. Nie wiedziałem, który pociąg ruszy pierwszy. Dyżurny ruchu ustawił się twarzą do lokomotywy łódzkiej i podniósł tarczę. Los zdecydował: wyskoczyłem na peron i dopadłem drzwi mego dawnego wagonu. Ruszając z Koluszek w stronę Łodzi uświadomiłem sobie z goryczą, że nie stać mnie jeszcze na spojrzenie prawdzie w oczy. Strach okazał się silniejszy niż miłość. Dopóki nie odwrócę proporcji, dopóki miłość nie przezwycięży strachu