który miniaturowej olimpiadzie teatralnej ku czci geniusza urodzonego 400 lat temu nadał na wskroś nowoczesny charakter. W całym teatrze zaprowadzono niewidoczną dla oka, krótkofalową instalację radiową. Pozwalała ona przy pomocy słuchawki typu tranzystorowego (obywającej się bez kontaktu i drutu), przytrzymywanej ręką przy uchu mniej więcej tak jak kiedyś trzymało się lorgnon przed oczami - słuchać równoczesnego przekładu granej sztuki na język angielski; gospodarze, mający upodobanie do nowotworów z przyrostkiem francuskim, nazywali je według wzoru laundrette i usherette - lorgnette-receivers. Te grubsze u nasady, przewężone w środku i zaokrąglone u góry lorgnons do słuchania, prawdziwe pałeczki Prospera z szarego plastyku, nadawały widowni swoisty