pojawia się jako coś zewnętrznego, niezależnie od okoliczności, bez najmniejszych zakłóceń. Chan (jap. zen, czyli medytacja) odnosi się do wewnętrznego wglądu w pierwotną naturę, czyli do <br>uwolnienia od niewiedzy. [...] Zewnętrzne oddzielenie od formy jest <br>unieruchomieniem, a pozostanie niewzruszonym wewnątrz jest medytacją"&lt;/&gt;. Huineng nie przywiązywał więc wagi do wpływu samej pozycji <br>lotosu na medytującego. Według niego medytacja musi być bezcelowa, <br>medytujący nie może przywiązywać się do niczego, nawet do medytacji <br>samej w sobie. <br>Nie tylko Huineng uważał, że stan umysłu pogrążonego w prawdziwej <br>medytacji może być opisany jedynie za pomocą paradoksu. Yueshan Weiyan <br>(jap. Yakusan Igen, 745-828) siedział w zazen, kiedy