stronę drzwi w ciemnym korytarzyku upewniły ją, że zdążyła.<br>Stał przy oknie. Widziała, jak na jej widok ogarnia go radość. Oczy, uśmiech, gest rąk. Była już przy nim, blisko.<br>- Słuchaj - wysunęła mu się z objęcia i zamiast potrzebnych, ludzkich słów rzuciła ostrzeżenie.<br>Jerzy zaśmiał się sztucznie. Usiadł na zasłanym kocem łóżku. Naraz zerwał się i boleśnie ściskając jej ramię zaszeptał gwałtownie:<br>- Jak powiedziała? Jak powiedziała?<br>Podbiegł do gwoździa, na którym wisiał jego płaszcz. Nagle zatrzymał się z namysłem.<br>- Alina - powiedział wolno. - Alina - powtórzył, jakby wypoczywał &lt;page nr=165&gt; wymawiając jej imię. - Słuchaj, zejdź na dół. Na rogu Targowej jest kawiarnia. Poczekaj na mnie godzinę