mamy, że nie ma we mnie twojej siły, szorstkości, pasji grzebania w ziemi, pasji działania takiego, żeby było widać, że coś jest zrobione, stąd - dotąd, od lasu aż po młyn? Przecież kochał mamę, przecież taką sobie wybrał, więc czy nie powinien się cieszyć, że ma ją teraz we mnie? Przecież lubi, a może raczej lubił muzykę? Dlaczego i tu nie możemy się spotkać? Wydaje mi się, jakby przeze mnie przestał ją lubić, dawniej czasem grał dla siebie, teraz przy mnie nie dotyka skrzypiec, chyba że idzie grać na ślubie, pogrzebie czy weselu. Dlaczego nie może być inaczej? <br>- Wyrosłeś tu, ale jesteś