wyceny, ekspertyzy itp.) stanowiły oddzielną pozycję budżetową po stronie wydatków. Zdarzało się więc, że przyczyną opóźnień w prywatyzacji był po prostu brak pieniędzy. Dyscyplina budżetowa uniemożliwiała jakiekolwiek wykorzystywanie wpływów z prywatyzacji (choćby dodatkowych i nieoczekiwanych) na cele związane z prowadzeniem procesów prywatyzacyjnych. Ani ministerstwo jako instytucja, ani tym bardziej bardziej ludzie, którzy dokonywali prywatyzacji, nie odnosili żadnych korzyści przy ewentualnych, dodatkowych wpływach z prywatyzacji. Paradoksalnie można więc stwierdzić, że fizyczny akt tworzenia kapitalizmu - prywatyzowanie własności państwowej - opierał się na zasadzie, która jest istotą gospodarki socjalistycznej: dostawca towaru na rynek nie odnosi żadnych korzyści (ani żadnych strat) w przypadku, gdy towar zostanie