blady jak płótno, wpił <br>się palcami w jego ramię:<br><br>- Mów! Mów! Gdzie jest Alojzy?!<br><br>- Alojzy jest w sekretach pana profesora - wyszeptał <br>Anatol drżącym głosem i bez sił opadł na krzesło.<br><br>Spojrzałem odruchowo na sufit. Z góry wyraźnie dobiegały <br>odgłosy czyichś kroków.<br><br>Pan Kleks jednym susem znalazł się przy oknie, otworzył <br>lufcik i wypłynął na zewnątrz.<br><br>Zrozumieliśmy, że stała się rzecz straszna. Żaden <br>z nas nie ośmieliłby się nigdy wedrzeć do sekretów <br>pana Kleksa. Wiedzieliśmy, że za coś podobnego groziło, <br>poza innymi karami, wypędzenie z Akademii. Zresztą zbyt <br>szanowaliśmy pana Kleksa, aby którykolwiek z nas mógł <br>odważyć się na przekroczenie jego surowego