wnyku zaskowyczał. Tadeusz poderwał się i chwycił za strzelbę. Poczuł mocne kopnięcie w udo, upadł na wznak, ale broni nie wypuścił. Kłusownik nie zaatakował ponownie. Radca usłyszał trzask łamanych gałęzi i zobaczył oddalającą się sylwetkę. Podniósł się wolno i przyłożył broń do ramienia. Muszka tańczyła po plecach uciekającego. Radca opuścił lufę i podszedł do swojego jeńca. Poświecił latarką i stwierdził, że kula zmiażdżyła leżącemu stopę, z poszarpanego buta wystawał krwawy kikut. <br>- Kto to był? - spytał rannego. <br>- Nie wiem - wyjęczał kłusownik. <br>- Albo powiesz, albo cię tu zostawię i do rana zdechniesz z upływu krwi. <br>- Klimecki Wojciech z Trzcianki. <br>- A strzelba czyja? <br>- Niczyja