do rana - wycedził Patschkowsky.<br>- Tresowałem psa - wybełkotał Mock.<br>- Chyba własną żonę - monokl Patschkowskiego zabłysnął w żółtym świetle żarówki. - Myśli pan, że mu wszystko wolno? Ten pański pies lamentował ludzkim głosem. <br>- Niektóre bydlęta mówią ludzkim głosem na miesiąc przed Wigilią - Mock zapragnął zrzucić sąsiada ze schodów.<br>- Doprawdy? - Patschkowsky uniósł w zdziwieniu łuki brwi.<br>- Właśnie rozmawiam z jednym z nich.<br>Mecenas stanął jak skamieniały i wpatrywał się przez chwilę w przekrwione białka oczu Mocka. Potem zszedł powoli po schodach, zdobywając się na kolejne błyskotliwe "doprawdy?".<br>Mock wrócił do mieszkania. Stwierdziwszy, że drzwi sypialni są zamknięte od wewnątrz, wtoczył się do kuchni. Adalbert i