szpitalnej bieli ze strzykawką w pogotowiu. Było jeszcze ciemno, ale pełnia księżycowa straciła swoją siłę. Zbliżała się godzina termometrów, szósta nad ranem.<br>W dzieciństwie nienawidziłem dorosłych pod dziecko się podszywających. Wszystko mnie w nich odpychająco irytowało: fałszywe chichy, udawane seplenienie, napastliwe zagrania ("idzie koza rogata!"). Podrósłszy nie trawiłem literatury z lukru specjalnie dla dzieci przyrządzanej i obrazków z elementarza. Od pierwszego zdania rozpoznawałem ten obłudny, sepleniący głos i grzecznie odłożywszy wpychaną mi książkę, szedłem umyć ręce. &lt;page nr=14&gt; Toteż i teraz nigdy bym sobie nie pozwolił na takie lekceważące traktowanie mego rozmówcy.<br>Dom mój otwarty jest dla każdego, kto chce ze mną obcować