zarazem.<br>- Dlaczego wszystkie nieszczęścia zawsze spadają <br>na moją głowę? - patrzyła gdzieś obok zastygłej <br>z przykrości i bladej Dominiki. - Dlaczego ja muszę <br>na to wszystko patrzeć? Nie on? O twojej matce nie wspominam. - Czarne <br>oko prowadzi przez chwilę spojrzenie po spuszczonej głowie <br>Dominiki, ignorując drżenie powiek. - Czy to dziecko... - babka <br>przenosi lustrację dokładnie na drugą półkę <br>etażerki, gdzie poza książkami nie ma nic i nikogo - ... <br>nie może być normalne? Taka Rysia Skupińska, taka <br>wnuczka Doroty choćby! Głupie, do trzech nie zliczą, ale <br>o nich nikt złego słowa nie powie.<br>- A o nas mówią? - wpada gwałtownie w babki <br>pretensje Dominika. Pomija pośrednio wyrażone