być może po części z dawnej sympatii, ale już nie poparł składu Rady Ministrów i <foreign>exposé</>. W dramatycznym konflikcie <orig>"teczkowym"</>, w czerwcu 1992 roku, stanął murem za zaatakowanym przez Macierewicza Wiesławem Chrzanowskim: Dla Antoniego nasze katolickie zaangażowanie okazało się tylko wyborem metody, a prawdziwym celem dla niego, choćby z pomocą lustracji, było zdobycie władzy. Marek Jurek natomiast chciał wtedy, i chce dzisiaj, oddziaływać na społeczeństwo wartościami i dobrym przykładem, a nie aktami bezpieki. Znowu znalazł kogoś bardziej od siebie radykalnego. Znowu stał się na tym tle umiarkowany i koncyliacyjny. Wszedł w rolę, która mu bardzo odpowiada: spokojnego, acz zatroskanego polityka - historyka