się mówi - zapomnieć i zasnąć. Minuty mijały, Zygmunt przewracał się z boku na bok, a sen nie nadchodził, wypłoszony na dobre. Nie ma rady. Zwlókł się z łóżka i sięgnął po blaszaną puszkę po izraelskich landrynkach. Dostał je od Eliego... Że też teraz musiały przypomnieć się te cukierki, Izrael i łysiejący przedwcześnie Eli. Bez sensu... Pogrzebał palcem. Jest! Diazepam - fakir zaklinający umysł i ciało! Leżał na samym dnie, pośród opatrunków, buteleczek z kroplami i witaminą C. Wyłuskał jedną tabletkę i połknął, popijając wapnem. Za chwilę zaśnie, by obudzić się w południe i zadrwić z nocnego koszmaru.<br>To najważniejsza chwila - wyciszyć się