ranny w rękę pod Santo Leo, w nogę pod Somosierrą, w głowę pod Hohenlinden, przetrwał San Domingo i w "nadgrodę czynów walecznych" otrzymał "pensję retretową w Korpusie Weteranów", obok liściku nabazgranego dziecinnymi kulasami przez ojca, jedynaka tamtego Napoleonidy do jakiegoś w gęstwinie zamierzchłych rodzinnych powikłań utajonego wuja Eckerta, liściku skropionego łzami dwunastoletniego kadeta - sieroty: "Wielce czcigodny, sercu memu miły Wuju dobrodzieju, mnie się zdaje i ja w tym proszę ratunku, że ja tu w Petersburgie zaczynam zapominać mój rodzinny język", "Matki-Spartanki" Kniaźnina, przepisanej en pattes de mouche obrysowanej w emblematy narodowe na panieńskim sekretnym sztambuchu przez ciotkę Luizę, uczennicę Jachowicza