rewolucyjny. Że jest do niczego niepodobny, że wcale nie przypomina parlamentu w Wiedniu ani w Paryżu. Matka czytała te artykuły, mówiła: "Co za brednie! Co za podłość!" i robiła się blada jak papier. <br>- Dlaczego pozwoliliście jej czytać! - wykrzyknął Hubert. <br>- Bo któż to mógł wiedzieć, że jest tak bardzo chora - ze łzami powiedziała Gabi. - Nikt tego nie wiedział... aż umarła. <br>Umilkli na długą chwilę, a za oknem padał teraz deszcz równy i spokojny.<br>- Ale ja wierzę, że ojciec ma talent. Więcej niż talent - zakończyła Gabi z mocą w głosie. - Mama mi to przysięgła. Zresztą ja sama wiem. Więc naturalnie nie mógł przestać