wykonał taniec zwycięstwa.<br> Wywijał rękami, tupał w podłogę.<br> On, zafrasowany demagog, pieniacz i ponury patriota, wycinał<br>hołubce, skakał do góry, aż pogubił kapcie i tańczył boso, z<br>jaśniejącym obliczem, tak prześwietlonym radością jak pyzate policzki<br>anioła, który w trąbkę dmie na organach ku chwale zastępów, aż<br>wszystkim wokół zrobiło się lżej na sercu i w karmazynowej sali<br>nastało coś w rodzaju narodowego sursum corda.<br> Golone głowy, młodzi zapaleńcy, z entuzjazmem porwali się z łóżek<br>i jęli tańczyć w siedmiu, gdzie kto mógł.<br> Tymczasem Jasieńku-Rozkwitały-Pąki-Białych-Róż przytknął do ust<br>grzebień i grał oberka czy mazura, coś skocznego.<br> Nawet sam