bardzo szerokie, a panewka stawowa żuchwy masywna. Zarówno pterygoideus, jak i ustawiony pionowo musculus temporalis zapewnić mogą zamykanie paszczy, ale nie żucie.<br>Redukcja skórnych kości okrywy czaszki i zagłębienie się ich w tkanki miękkie <br>umożliwiła istotną zmianę w układzie tych mięśni. Ekspansja przyczepów, wnikających w szwy między kośćmi, ku górze mózgoczaszki jeszcze przed końcem karbonu doprowadziła do powstania otworów skroniowych (Petrolacosaurus, Archaeothyris).<br>Dopiero po tym stadium ewolucji wyodrębniły się główne gałęzie ewolucyjne gadów,<br>z wyjątkiem żółwi (ryc. 13.12). Tendencja ta wyraziła się też w przesunięciu przyczepów mięśni na zewnętrzną powierzchnię żuchwy. Dokonało się to w linii ewolucyjnej gadów ssakokształtnych (Therapsida