wzajemnie jednoznacznym przyporządkowaniu między elementami zbioru wejść a elementami zbioru wyjść - na podstawie eksperymentów wyczerpujących wszystkie możliwe kombinacje stanów wejść. Taki komplet wszystkich możliwych eksperymentów charakteryzuje oczywiście badany układ w zupełności. Wydaje się jednak, że 1) przy większej liczbie wejść jest to postępowanie kłopotliwe; rola kanonów indukcji na tym chyba m.in. polega, że pozwalają one badaczowi obniżyć liczbę eksperymentów potrzebnych do wyciągnięcia odpowiedniego wniosku; 2) rzadko bodajże spotykamy w praktyce układy, w których zachodzi odpowiedniość doskonała (w sensie związków przyczynowych) między wejściami i wyjściami; 3) w koncepcji Milla kanon ten wyglądał, jak już wspominaliśmy, inaczej.<br> Co do wzorów (21) - (22): wniosek