postrzeganej wówczas jako kraj wysokiego ryzyka. W roku 1991 powstał też aparat terenowy prywatyzacji, obsługujący leasingi pracownicze oraz procedury likwidacyjne, które w wielu wypadkach prowadziły do lepszego zagospodarowania majątku i uaktywniły udział rodzimego biznesu w prywatyzacji. Nasz zdecentralizowany model rozwiązania problemu złych długów, czyli restrukturyzacja finansowa banków i przedsiębiorstw (umożliwiająca m.in. zamianę wierzytelności na akcje przedsiębiorstw), uznano za wzorcowy dla innych krajów.<br>Polska odniosła się krytycznie do polskiego wynalazku, jakim była idea powszechnej prywatyzacji - bezkrytycznie zastosowana w innych krajach. Program NFI, niezależnie od pewnych błędów konstrukcyjnych, operował na ograniczonym segmencie gospodarki, ale został wkomponowany w wysokie standardy rynku kapitałowego. Uderzającą cechą