południowoeuropejski i środkowoeuropejski, zdaniem Tansleya (1939) rozpowszechniony na całym obszarze Wysp Brytyjskich z wyjątkiem "the extreme north"), Hippophae rhamnoides (porasta klify nad Bałtykiem i aluwia alpejskich rzek), Buxus sempervirens (rośnie w górach Europy południowej), Cotoneaster integerrima (rozpowszechniony w Karpatach, zwłaszcza w wyższych położeniach, a w Tatrach sięga aż po 1460 m) - gatunki te nie mogą więc w żadnym wypadku wskazywać "bezspornie na ciepłolubny charakter - przynajmniej przejściowy - flory interglacjału mazowieckiego".<br>W tab. 2: "Flory kopalne województwa lubelskiego" wymieniono całą listę gatunków, "które można uznać za charakterystyczne dla plejstocenu". Gatunki te choć rosły rzeczywiście w plejstocenie jak np.: Epilobium dodonaei, Betula nana, Arabis