Nagle jakiś śmiech i słowa: - Proszę się już nie przekomarzać! Dobranoc! - To Jadwinia żegna panów oficerów. Tracę zmysły, w moim wieku żenujące to pragnienia. Nie było altany, nie było pocałunków, a pan Franciszek już pewnie dojeżdża do swojej kwatery.<br><br> Zbliża się północ, cały dom już śpi, lecz "grodzieńska samotniczka" nie ma ochoty kłaść się do łóżka. Gdzieś w gałęziach kwilą ptaki. Jeszcze popatrzy przez okno w srebrzystość księżycowej nocy, a potem usiądzie w przepaścistym fotelu, wyciągnie ozdobne pudełko z tytoniem i zapali papierosa. Jeden rozżarzony punkcik, gdy zgaśnie, gdy się wypali, sięgnie po drugą... trzecią... tytoniową lulkę. Sypialnia pogrąża się w błękitnosiwym