w całkowicie innym badaniu - jak to sugeruje się osobom badanym. Rosenberg zdaje się jednak nie dostrzegać jednego, a mianowicie tego, że mamy do czynienia z klasycznym problemem stosowania instrukcji maskujących drugiego rodzaju (dla zamaskowania instrukcji pierwszego rodzaju). Możemy snuć obawy, czy rzeczywiście wszystkie osoby badane dadzą się przekonać, że nie ma związku pomiędzy jednym a drugim badaniem. W każdym razie badania przeprowadzone przez Rosenberga nad dysonansem poznawczym z wyżej omówionymi modyfikacjami okazały się zgodne z jego oczekiwaniami. Zostały one także potwierdzone przez Lindera, Coopera i Jonesa (1967).<br><br>&lt;tit&gt; 4.3.2.2. Metoda manipulowania pobudzeniem emocjonalnym&lt;/&gt;<br><br> Kolej teraz na przedstawienie drugiej metody. Jest