że chwila jest odpowiednia, aby go zacząć kruszyć: <br>- Tato, przyznaj się... na pewno żałujesz, żeś Jędrka prześwięcił? Gdyby stracił głowę dla jakiegoś dziwusa i przestał pracować, to rozumiem, ale przecież wiesz, że to nie tak. <br>- Wiem. Ale jeżeli musisz wybierać, a nie wybierasz muzyki, nie jesteś artystą. Jak się nie ma powołania, lepiej robić co innego. Jak się nie robi tego con amore... <br>&lt;gap reason="sampling"&gt;<br><br>Spojrzała jakoś po ludzku. Jakby wyszła ze swojej skorupy: <br><br>- Nie płacz. Przecież ja ci go nie zabrałam. I on mnie wcale nie kocha. Naprawdę. <br>Chwytam tę okruszynę nadziei jak pająk muchę. Karmię się nią. Pożeram.<br>- Więc dlaczego to