dniach <br>odzywać, czasem czyniłam jeszcze jakieś rozpaczliwe <br>i zawsze nieudane próby pojednania. <br><br>Pewnego razu Adela przyszła jednak mniej obca i odpychająca. <br><br><br>Zaczęła mi nawet sama opowiadać o jakichś swoich <br>troskach i kłopotach, co się teraz nieczęsto zdarzało. <br><br><br>Nie rozumiałam niemal treści jej słów, tak bardzo <br>cieszyłam się, że głos jej ma znowu miękki i ciepły <br>ton i że Adela przysunęła się do mnie tak blisko <br>jak dawniej, i nawet objęła mnie ramieniem. <br><br>Potakiwałam od czasu do czasu głową smutkowi słów <br>Adeli, ale w sobie miałam tylko samą radość i samo <br>szczęście: Adela kochała mnie po dawnemu! Adela zwierzała <br>mi się! Adela