za nietakt, którego dopuściłem się względem niego - powiedział Hubert wyraźnie, z taką godnością i prostotą, że triumfująca Marylka poczuła się nagle unicestwiona. <br>Jakże zupełnie nie liczył się z nią ten chłopiec, jeśli nie zawahał się ani sekundy powiedzieć tego przy niej! Było wyraźne, że czy jest obecna, czy jej nie ma, to dla Huberta zgoła jest obojętne. W chwili owej doznała Marylka tego najdotkliwszego sposobu miażdżenia przeciwnika, jakim posługują się tylko ludzie silni. <br>Pan Hipolit poczerwieniał jak burak i chwycił ręce chłopca. <br>- Bardzo dobrze, mój drogi, bardzo dobrze! - zawołał. - W twoim wieku robi się różne głupstwa. Zresztą co tu mówić! Nie