przez trudy nocy.<br>- Dzień dobry - powiedział patrząc ze zdziwieniem na Renatę. - Pani może do mnie?<br>- To moja narzeczona - wyjaśniłem. - Panna Renata...<br>I podałem nazwisko, którego nie myślę tu przytaczać. Jak się spodziewałem, wywarło ono ogromne wrażenie na Zdzisiu.<br>- Pani może jest krewną?... - zapytał.<br>- Córką - wyjaśniłem.<br>- Przestań! - warknęła Renata. - To nie ma nic do rzeczy! A w ogóle nie jesteś żadnym moim narzeczonym!<br>- Renata, kochanie, wszystko ci wytłumaczę! - jęknąłem. - Będę gotowy za pięć minut!<br>Renata przeszyła mnie pogardliwym spojrzeniem i wyszła z pokoju.<br>- Niech pani stąd ucieka! - zawołałem brutalnie do Liliany. Ta wyskoczyła z łóżka nago, chwyciła swój kwiecisty szlafrok, narzuciła go